Ανακοίνωση του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικού Εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη

Σήμερα γράφτηκε μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην κοινοβουλευτική ιστορία της χώρας μας. Συγκεκριμένα, κατά την ψηφοφορία στην Μόνιμη Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Δεοντολογίας της Βουλής επί του αιτήματος άρσης της ασυλίας 14 βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για τα αδικήματα της εσχάτης προδοσίας, της παράβασης καθήκοντος και της κατάχρησης εξουσίας, ενώ εξέφρασαν τη γνώμη τους, ασκώντας το κατά το Σύνταγμα κοινοβουλευτικό τους καθήκον, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και η Νέα Αριστερά ψήφισαν «παρών», ενώ η Ελληνική Λύση, η Νίκη και η Πλεύση Ελευθερίας υπερψήφισαν το αίτημα.
Και αυτό, ενώ το άρθρο 61 του Συντάγματος αναφέρει ρητώς ότι «ο βουλευτής δεν καταδιώκεται, ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων, ενώ η μόνη περίπτωση που η Βουλή μπορεί κατά το Σύνταγμα να χορηγήσει άδεια δίωξης αφορά στο αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης».

Με λίγα λόγια, τα κόμματα της αντιπολίτευσης υιοθέτησαν την στάση που ακολούθησε στο παρελθόν η Χρυσή Αυγή για τη ψήφο των βουλευτών στα μνημόνια και μετέπειτα η Ελληνική Λύση για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Η στάση των κομμάτων της «πάνω και κάτω πλατείας», όπως και των μετεξελίξεων τους, όσο θλιβερή και ενάντια στους στοιχειώδεις κανόνες της Δημοκρατίας μας κι αν είναι, δεν μας εκπλήσσει.

Ωστόσο, η ψήφος του ΠΑΣΟΚ συνιστά μέγιστο κοινοβουλευτικό ατόπημα, το οποίο στοιβάζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για ακόμη μία φορά τους τελευταίους μήνες, με τις δυνάμεις του πιο ακραίου λαϊκισμού.

Καλούμε τον κ. Ανδρουλάκη να αναθεωρήσει τη στάση του κόμματός του και, ενόψει της συζήτησης του θέματος στην Ολομέλεια της Βουλής την επόμενη εβδομάδα, έστω και την τελευταία στιγμή, να σώσει τα προσχήματα.
Είναι αδιανόητο, 51 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, να συζητούμε τα αυτονόητα, όπως είναι η κατά το Σύνταγμα οριζόμενη άσκηση των καθηκόντων των βουλευτών.