Αυτή είναι η δεξιότητα που πρέπει να διδάξετε στο παιδί σας

Ως γονείς αφιερώνουμε αμέτρητο χρόνο στο να εξοπλίζουμε τα παιδιά μας για τον έξω κόσμο: τους μαθαίνουμε λέξεις, δημιουργούμε ρουτίνες, επιβραβεύουμε καλές συμπεριφορές.

Όμως υπάρχει μία δεξιότητα που διαμορφώνει σιωπηλά το αν θα πετύχουν στη ζωή, τονίζει στο CNBC η Ριμ Ράουντα, ειδική σε θέματα σχέσεων γονέων – παιδιών και στην ενσυνείδητη ανατροφή. Ποια είναι αυτή; Η σύνδεση με τον εαυτό τους. Δηλαδή η ικανότητα να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους, να ακούν τις ανάγκες τους και να εμπιστεύονται την εσωτερική τους φωνή.

Όταν ένα παιδί νιώθει ασφαλές μέσα του, κουβαλά αυτή την αξία σε κάθε σχέση, πρόκληση και απόφαση. Όταν δεν νιώθει, η αυτοεκτίμησή του διαλύεται από μέσα.

Έχοντας μελετήσει πάνω από 200 σχέσεις γονέων-παιδιών —και ως μητέρα η ίδια— η Νο1 συμβουλή που δίνει η Ράουντα είναι σαφής: αν πρόκειται να διδάξετε στο παιδί σας μόνο μία δεξιότητα, ας είναι η σύνδεση με τον εαυτό του.

Γιατί η σύνδεση με τον εαυτό είναι απαραίτητη

Η απώλεια αυτής της σύνδεσης συμβαίνει συχνά μέσα από φαινομενικά αθώες φράσεις:

Ένα νήπιο κλαίει όταν του παίρνουν ένα παιχνίδι. Ο γονιός λέει: Είσαι καλά, δεν έγινε τίποτα. Αυτό που ακούει το παιδί; Τα συναισθήματά μου δεν μετράνε.

Ή το παιδί λέει πως φοβάται το σκοτάδι. Ο γονιός απαντά: Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι.
Το υποσυνείδητο μήνυμα; Δεν πρέπει να νιώθω έτσι. Άρα δεν μπορώ να εμπιστεύομαι τα συναισθήματά μου.

Όταν τέτοια μηνύματα επαναλαμβάνονται, το παιδί αποσυνδέεται σταδιακά από τον εαυτό του, και αυτό το κενό το ακολουθεί στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή — ως άγχος, ανασφάλεια, υπεραντίδραση ή εσωστρέφεια.

Αντίθετα, η σύνδεση με τον εαυτό χτίζει:

Συναισθηματική ανθεκτικότητα: Τα παιδιά μπορούν να διαχειρίζονται στρες, απόρριψη και έντονα συναισθήματα χωρίς να χάνουν το κέντρο τους.

Υγιή όρια: Μαθαίνουν να εμπιστεύονται το ένστικτό τους και να αντιστέκονται σε χειρισμούς ή πίεση.

Αυθεντική αυτοπεποίθηση: Δεν πηγάζει από επιτυχίες, αλλά από το ξέρω ποιος είμαι και είναι ασφαλές να είμαι αυτός.

Προστασία ψυχικής υγείας: Αντιστάσεις στην ανάγκη εξωτερικής επιβεβαίωσης, λιγότερη επιρρέπεια σε άγχος και αυτοϋποτίμηση.

Πώς καλλιεργούμε τη σύνδεση με τον εαυτό στα παιδιά

1. Επιβεβαιώστε τα συναισθήματά τους
Αντί για Είσαι μια χαρά, πείτε: Αυτό ήταν στενάχωρο, έτσι; Είμαι εδώ για σένα.

Η επιβεβαίωση δεν σημαίνει ότι συμφωνείτε. Σημαίνει ότι το παιδί νιώθει πως ο εσωτερικός του κόσμος είναι αποδεκτός.

2. Καλωσορίστε όλο το φάσμα τους
Χώρος για έντονα συναισθήματα, δύσκολες ερωτήσεις, αλλόκοτα χαρακτηριστικά.
Όταν ένα παιδί νιώθει ότι το δέχονται ακόμη και τρομαγμένο, χτίζει θεμέλια αυτοεκτίμησης που αντέχουν.

3. Κάντε πίσω — όχι μικροδιαχείριση
Η υπερ-καθοδήγηση διαβρώνει την αυτοπεποίθηση. Δώστε επιλογές: ρούχα, τρόπος παιχνιδιού, πώς να περάσει την ώρα του.

Η ελευθερία να κάνει λάθη με ασφάλεια είναι πολύτιμη.

4. Γίνετε παράδειγμα
Πείτε: Νιώθω πιεσμένος. Θα πάρω μια ανάσα. Έτσι, το παιδί μαθαίνει ότι τα συναισθήματα δεν είναι απειλή, αλλά σημάδια που μπορούμε να κατανοήσουμε και να ρυθμίσουμε.

5. Αλλάξτε γλώσσα
Αντί για: Γιατί το έκανες αυτό;, πείτε:
Τι ένιωθες όταν έγινε αυτό;. Η περιέργεια με κατανόηση οδηγεί το παιδί στη δική του ενσυνείδητη σκέψη.

6. Δείτε πέρα από τη συμπεριφορά
Ένα ξέσπασμα δεν είναι πάντα αχαριστία ή ανυπακοή. Είναι μήνυμα: Νιώθει αποσυνδεδεμένο; Ανίσχυρο; Παραγνωρισμένο;

Αναγνωρίζοντας την ανάγκη πίσω από τη συμπεριφορά, το παιδί μαθαίνει πως δεν είναι «κακό» — είναι απλώς άνθρωπος.

7. Επιβραβεύστε αυτό που είναι, όχι μόνο ό,τι κάνει
Μην στέκεστε μόνο στα επιτεύγματα. Αναγνωρίστε: Είσαι τόσο προσεκτικός με τους φίλους σου» ή «Μου αρέσει που είσαι τόσο περίεργος για τον κόσμο.

Έτσι μαθαίνει ότι είναι αγαπητό για την ουσία του, όχι μόνο για την απόδοσή του.

naftemporiki